تاریخچه تزریق فیلر| اشنایی با تزریق فیلر | آموزش تزریق فیلر: جلسه اول

تلاش برای زیبایی و کاهش اثرات پیری از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. فرآیند طبیعی پیری معمولاً با کاهش حجم صورت و ایجاد چین و چروک همراه است. در طول قرن گذشته، روش‌های متعددی برای بازگرداندن حجم به صورت با استفاده از تکنیک‌های تزریقی معرفی شده‌اند.

شروع پیشرفت : کشف سرنگ | تزریق انواع فیلر اما با عوارض !!

پیشرفت در این حوزه، با ابداع ابزارهای مناسب، مانند سرنگ آغاز شد. اولین سوزن توخالی توسط فرانسیس ریند، پزشک ایرلندی، در سال 1844 ساخته شد. با این پیشرفت، استفاده از مواد تزریقی در پزشکی و زیبایی شکل گرفت.

تاریخچه استفاده از فیلرها به اوایل قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در سال 1830، بارون کارل لودویگ فون رایشنباخ، شیمیدان آلمانی، ماده‌ای به نام پارافین را کشف کرد. این ماده از تقطیر خشک چوب به‌دست می‌آمد و به دلیل غیرواکنشی بودنش، توجه بسیاری را جلب کرد. نام “پارافین” از ترکیب دو واژه لاتین “parum” به معنی کم و “affinis” به معنی میل یا واکنش گرفته شده است.

اولین استفاده مستند از مواد تزریقی برای اهداف زیبایی توسط رابرت گرزونی انجام شد. وی از پارافین مایع برای ساخت پروتز بیضه در بیماری استفاده کرد که به دلیل اپیدیدیمیت سلّی، اخته شده بود. با گذشت زمان، پارافین به یکی از پرکاربردترین مواد تزریقی در پزشکی زیبایی تبدیل شد و اغلب برای اگمنتیشن بینی استفاده می‌شد.

با این حال، عوارض استفاده از پارافین به تدریج نمایان شدند. در سال 1901، موردی از آمبولی پارافین ریوی و مغزی گزارش شد که ناشی از تزریق پارافین بود. در سال‌های بعد، عوارضی چون التهاب، عفونت، و ایجاد پلاک‌های پوستی زردرنگ به‌طور گسترده‌ای ثبت شد. کولی در سال 1911 این عوارض را شرح داد و اصطلاح «پارافینوم» برای واکنش‌های گرانولوماتوز ناشی از تزریق پارافین استفاده شد.

یکی از مشهورترین موارد عوارض، مربوط به دوشس مارلبرو است. این زن که حساسیت زیادی به ظاهر بینی خود داشت، تزریق پارافین به ناحیه بینی را تجربه کرد. اما پارافین به مرور به چانه و دیگر نواحی صورت او منتقل شد و باعث تغییر شکل شدید چهره‌اش شد. او در نهایت به انزوا روی آورد و در سال 1977 در تنهایی درگذشت.

فیلر پارافینی !!

امروزه اثرات پارافین تزریق‌شده به‌خوبی شناخته شده است. این ماده ابتدا یک واکنش التهابی ایجاد می‌کند و سپس وارد فاز نهفته‌ای می‌شود که ممکن است دهه‌ها ادامه داشته باشد. با گذشت زمان، پارافین می‌تواند بافت را کلسیفیه کند و ضایعات گرانولوماتوز ایجاد کند. این تغییرات ممکن است باعث عفونت یا فیستول شوند و به دلیل بی‌اثر بودن ماده، پارافین برای مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند و حرکت می‌کند.

در ادامه، استفاده از مواد مشابه مانند روغن‌های گیاهی، لانولین و موم زنبورعسل نیز آزمایش شد، اما عوارض جانبی آن‌ها، مانند جابه‌جایی، گرانولوم و اسکار، باعث شد که کنار گذاشته شوند. یکی از نمونه‌های تلخ این موارد در سال 2008 گزارش شد؛ جایی که زنی کره‌ای، پس از اتمام سیلیکون تزریقی‌اش، از روغن آشپزی برای تزریق استفاده کرد که نتیجه‌ای فاجعه‌بار و تغییر شکل شدید برای او به همراه داشت.

این تاریخچه نشان‌دهنده آزمون و خطاهایی است که بشر در مسیر دستیابی به روش‌های ایمن‌تر و موثرتر زیبایی طی کرده است.

سیلیکون مایع

در دهه ۱۹۶۰، استفاده از سیلیکون مایع به‌عنوان یک روش محبوب در زمینه زیبایی شناخته شد. این ماده، مشابه پارافین، بی‌اثر، شفاف و روغنی بود و تزریق آن آسان به نظر می‌رسید، اما متأسفانه عوارض مشابهی را به همراه داشت. سیلیکون که نوعی پلیمر دی‌متیل‌سیلوکسان است، ابتدا در دهه ۱۹۴۰ در ژاپن برای افزایش حجم سینه به‌کار گرفته شد و به‌سرعت برای سایر مقاصد زیبایی گسترش یافت.

در ایالات متحده (کالیفرنیا، تگزاس و نوادا):
در سال ۱۹۶۵، شرکت داو کورنین (Dow Corning) سیلیکون خالص MDX4-4011 را تولید کرد که قابلیت تزریق داشت. با این حال، در سال‌های بعد مشخص شد که این سیلیکون ممکن است در بدن جابه‌جا شود و به تشکیل فیستول و حتی عوارض جدی مانند ماستکتومی منجر گردد. مواردی از مرگ و عوارض شدید، به‌ویژه در هنرمندان لاس‌وگاس که از این ماده استفاده کرده بودند، گزارش شد. این مشکلات منجر به ممنوعیت استفاده از سیلیکون تزریقی در ایالت نوادا شد.

اصطلاح “سیلیکونوما”، برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ توسط واینر ابداع شد تا گرانولومای ناشی از تزریق سیلیکون را توصیف کند. این واکنش‌های التهابی می‌توانستند حتی پس از گذشت چند دهه از تزریق ظاهر شوند. با وجود این‌که سیلیکون پزشکی در درمان چین‌وچروک و افزایش حجم لب نیز کاربرد داشت، سازمان FDA هرگز استفاده از آن را برای زیبایی تأیید نکرد.

در سال ۱۹۷۹، سازمان FDA و انجمن پزشکی آمریکا استفاده از سیلیکون مایع تزریقی را محکوم کردند. در حال حاضر، استفاده از این ماده برای مقاصد زیبایی در برخی ایالت‌ها غیرقانونی است.

کلاژن 

کلاژن گاوی یکی از اولین موادی بود که در دهه ۲۰۰۰ به‌طور گسترده به‌عنوان فیلر مورد استفاده قرار گرفت. شرکت Inamed سه محصول اصلی Zyderm I، Zyderm II و Zyplast را عرضه کرد که بعدها توسط آلرگان (Allergan) خریداری شد. این محصولات برای خطوط ظریف، چین‌های متوسط و چین‌وچروک‌های عمیق طراحی شده بودند و ماندگاری آن‌ها بین ۳ تا ۱۲ ماه متغیر بود.

محصول دیگری به نام Evolence از کلاژن خوکی تولید شد و توسط شرکت جانسون اند جانسون معرفی گردید، اما تولید آن به دلیل مشکلات مختلف در سال ۲۰۰۹ متوقف شد.

عوارض جانبی تزریق کلاژن:
بر اساس یک مطالعه، حدود ۱.۵ درصد از افراد دچار عوارضی مانند قرمزی، خارش و تورم در محل تزریق شدند. در موارد نادر، واکنش‌های آلرژیک شدید نظیر شوک آنافیلاکتیک یا تشکیل آبسه نیز گزارش شده است. این موارد معمولاً نیاز به مداخله فوری پزشکی داشتند.

به‌طور کلی، کاهش استفاده از کلاژن حیوانی از اواسط دهه ۲۰۰۰ به‌دلیل عوارض جانبی، هزینه بالا و نیاز به آزمایش‌های آلرژیک رخ داد. محصولات کلاژن انسانی به دلیل هزینه بالاتر و پیچیدگی در تولید نیز چندان مورد استقبال قرار نگرفتند.

کلاژن انسانی:
استفاده از کلاژن انسانی به‌دلیل چالش‌های تولید و هزینه‌های بالا محدود باقی مانده است. این مواد، به‌رغم ایمنی بیشتر، هنوز جایگاه گسترده‌ای در بازار ندارند.

کلاژن انسانی خودی (Autologen)
در اواخر دهه 1980، Autologen (Collagenesis, Inc., Beverly, MA) به عنوان اولین ماده قابل تزریق خودی وارد بازار شد. Autologen یک پراکندگی از الیاف کلاژن سالم و ماتریکس بافت کلاژن است که از پوست تمیز بیمار در حین یک عمل جراحی پلاستیک (مانند ماموپلاستی، آبدومینوپلاستی، لیفت صورت و بلفاروپلاستی) به دست می‌آید. بیوپسی پوست کافی نیست. زیرا ماده تزریقی خودی است و هیچ واکنش آلرژیک قابل توجهی در تعداد کافی از بیماران گزارش نشده است، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آن را به آزمایش قبل از تزریق نیازمند نمی‌داند. پوست بریده شده، که در یک ظرف استریل قرار می‌گیرد، به آزمایشگاه سازنده ارسال می‌شود.

به طور کلی، 10-13 سانتیمتر مربع پوست بریده شده برای تولید 1 میلی‌لیتر Autologen 5% نیاز است. حداقل 3 تزریق، چند هفته از هم جدا، برای به دست آوردن نتیجه رضایت‌بخش نیاز است، مشروط بر اینکه هر درمان به میزان 30% بیش از حد اصلاح شود . مدت زمان درمان بستگی به ناحیه درمان‌شده، تکنیک تزریق و حجم Autologen مصرفی دارد. هیچ عوارض جانبی قابل توجهی گزارش نشده است. لازم به ذکر است که اریتمای متوسط تا شدید ممکن است تا 48 ساعت پس از تزریق ادامه یابد .

آماده‌سازی کلاژن خودی از نمونه بافت بیمار هزینه‌بر است و بازده آن بسته به فرد و نواحی آناتومیکی که از آن کلاژن برداشت می‌شود، متفاوت است. از سال 1998، کشت فیبروبلاست‌های خودی برای اصلاح چین و چروک‌ها، زخم‌ها و دیگر نقص‌های پوستی استفاده شده است. Boss et al. [20] روشی برای تزریق فیبروبلاست‌های خودی که از یک برش 3 میلی‌متری پوست از ناحیه خلف گوش جمع‌آوری شده است، توصیف کردند، ناحیه‌ای که از تابش نور UV محافظت شده است.

نمونه بلافاصله در محیط کشت قرار می‌گیرد که توسط آزمایشگاه Isolagen Laboratories (هیوستون، TX) فراهم شده است و باید تا روز بعد از جمع‌آوری در یک ظرف ایزوترمیک به آزمایشگاه برسد. شش هفته پس از جمع‌آوری، یک آزمایش تزریق (0.1 میلی‌لیتر) به بیمار در ساعد انجام می‌شود؛ هر نشانه‌ای از واکنش آلرژیک ثبت می‌شود. دو هفته پس از آزمایش، حدود 1 میلی‌لیتر از ماده خودی برای ایمپلنت در دسترس است. برای دستیابی به نتایج مناسب زیبایی، اصلاح بیش از حد به میزان 300% توصیه می‌شود .

سطح اصلاح به دست آمده بستگی به نقص، سن بیمار و توانایی فیبروبلاست‌های بیمار برای تولید کلاژن دارد. بیماران بالای 60 سال کاندیدای مناسبی برای این تکنیک نیستند. این تکنیک چندین معایب دارد. آماده‌سازی Isolagen باید ظرف 48 ساعت تزریق شود. این روش اصلاح مؤثرتری از چین و چروک‌های اطراف چشم یا دهان نسبت به خطوط عمیق ارائه می‌دهد . بهبود به دست آمده ضعیف‌تر از سایر تکنیک‌ها مانند اسید هیالورونیک است و اصلاح فوری نیست. Fagien و Elson  نتیجه‌گیری کردند که نتایج به‌دست‌آمده با این تکنیک نسبتاً ناامیدکننده بود. علاوه بر این، Isolagen گران است.

کلاژن انسانی ایزولوژیک (Alloderm و Dermalogen)

Alloderm  برای درمان سوختگی‌ها و پیوند در جراحی پریودنتال استفاده شده است. در جراحی زیبایی، برای افزایش حجم لب‌ها، اصلاح خطوط نازولابیال و درمان زخم‌ها استفاده می‌شود.

Alloderm یک گرافت درم سلول‌زدای حاصل از اجساد یا از بانک بافت است که یک ماتریکس سلول‌زدای از اجزای درم از جمله کلاژن، الاستین و گلیکوزامینوگلیکان‌ها را فراهم می‌آورد. پوست درم طبق الزامات و مقررات FDA مرتبط با بافت‌های انسانی بررسی می‌شود. هیچ موردی از بیماری ویروسی قابل انتقال در بیمارانی که این درمان را از زمان معرفی آن در سال 1992 دریافت کرده‌اند، گزارش نشده است. Alloderm در قالب ورقه‌هایی ارائه می‌شود که از طریق برش در ناحیه درمان کاشته می‌شود. عفونت در محل‌های برش/بخیه‌ها به تشکیل آبسه در اطراف بخیه نسبت داده شده است نه به خود گرافت. موارد هرپس لب نیز گزارش شده است؛ درمان پیشگیرانه ضدویروسی باید برای بیمارانی که سابقه هرپس لب دارند تجویز شود. Alloderm همچنین در فرم میکرونیزه قابل تزریق در دسترس است که تحت نام Cymetra (میانگین اندازه ذرات 123 میکرومتر) به بازار عرضه می‌شود. Cymetra به صورت پودر آسپتیک که با لیدوکائین 0.5% همراه با اپی‌نفرین 1:200,000 بلافاصله قبل از تزریق دوباره تشکیل می‌شود، ارائه می‌شود. این ماده با سوزن 26 گژ تزریق می‌شود . Dermalogen (Collagenesis Corp., Beverly, MA) از بافت‌های اجساد بدست می‌آید که به دقت انتخاب شده‌اند تا خطرات عفونت ویروسی و باکتریایی کاهش یابد. نشانه‌های بالینی استفاده از Dermalogen شامل اصلاح چین و چروک‌های واضح نازولابیال، چین و چروک‌های اطراف دهان، چین و چروک‌های گلابلار و زخم‌های فرو رفته، و همچنین افزایش حجم لب است. تکنیک تزریق Dermalogen همان تکنیک استفاده شده برای Autologen است: تزریق در درم میانه/درم عمیق با سوزن 30 گژ. چون تزریق دردناک است، استفاده از بی‌حس‌کننده موضعی توصیه می‌شود. اصلاح بیش از حد 20–30% در هر جلسه توصیه می‌شود. به طور متوسط 3 جلسه تزریق برای اصلاح رضایت‌بخش نیاز است. اریتمای طولانی مدت و بثورات آکنه‌ای در 10% از بیماران در مطالعه‌ای با 130 بیمار مشاهده شده است. سازنده هیچ آزمایش پیش‌درمانی آلرژی را توصیه نمی‌کند، اگرچه یک مورد واکنش به جسم خارجی 4 هفته پس از تزریق آزمایشی 1 میلی‌لیتر Dermalogen در ساعد توسط Moody و Sengelmann گزارش شده است . Klein  همچنین چندین آزمایش پوستی مثبت با Dermalogen و یک مورد واکنش ثانویه که با قرمزی، تورم و هایپرپیگمانتاسیون محل‌های درمان شده پس از ایمپلنت Dermalogen مشخص شده است را گزارش کرده است.

تاریخچه فیلر | تزریق فیلر

 اسید هیالو

رونیک

اسید هیالورونیک یک ماده طبیعی در بدن است که برای اولین بار در سال 1934 توسط جان پالمر و کارل مایر در دانشگاه کلمبیا، نیویورک توصیف شد. این ماده از چشم گاو ایزوله شد و نام آن از کلمه یونانی “هیالوس” به معنی شیشه و شکر یورونیک موجود در این ماده گرفته شده است. اسید هیالورونیک توسط سلول‌های بدن انسان تولید می‌شود و نقش کلیدی در عملکردهای مختلف دارد. این ماده فرایند تقسیم سلولی را تسهیل می‌کند، پوست را کشسان می‌کند و مفاصل را روان می‌کند. در سال 2003، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اولین فیلر پوستی اسید هیالورونیک را برای اصلاح چین و چروک‌های متوسط تا شدید صورت و چین و چروک‌هایی مانند خطوط نازولابیال تایید کرد. در دهه گذشته، محصولات زیادی برای استفاده‌های درمانی و زیبایی از این ماده طبیعی همه‌کاره توسعه یافته است.

اسید هیالورونیک چیست؟

اسید هیالورونیک یک شکر پیچیده طبیعی است که در تمام حیوانات زنده یافت می‌شود. این ماده یکی از معدود عناصری است که تقریباً در تمام موجودات زنده یکسان است. اسید هیالورونیک ظرفیت جذب مقادیر زیادی آب را دارد، به‌طوری‌که بیش از 1,000 برابر وزن خود آب جذب می‌کند. علاوه بر این، اسید هیالورونیک با کلاژن و الاستین ترکیب می‌شود. اتصال سه‌گانه الاستین، کلاژن و اسید هیالورونیک کشسانی و حجم به پوست می‌بخشد. مقدار اسید هیالورونیک در بدن به سرعت متابولیزه می‌شود و باید به طور مداوم توسط سلول‌ها تولید شود. پیری پوست و قرار گرفتن در معرض عوامل اکسیدان، آلودگی‌ها و اشعه ماوراء بنفش میزان تولید این ماده را کاهش می‌دهد و موجب کاهش هیدراتاسیون، از دست رفتن حجم و ایجاد چین و چروک‌ها می‌شود. در حال حاضر، حدود 15% از کل اسید هیالورونیک بدن هر روز متابولیزه می‌شود، که بدین معناست که تولید این ماده باید به طور مداوم ادامه یابد.

تاریخچه اسید هیالورونیک در پزشکی زیبایی

قبل از اسید هیالورونیک، فیلرهای کلاژن و چربی در جراحی‌های زیبایی و به‌ویژه برای پر کردن چین و چروک‌ها استفاده می‌شدند. کلاژن به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین مواد تزریقی مورد استفاده در پزشکی زیبایی شناخته می‌شود. بر خلاف چربی، که از بدن خود فرد استخراج می‌شود، استفاده از کلاژن نیازمند آزمایش‌های حساس برای شناسایی واکنش‌های آلرژیک است. اسید هیالورونیک که اولین‌بار در دهه 1990 توسط شرکت Allergen در فیلرهای تزریقی به بازار عرضه شد، به‌عنوان یک جایگزین ایده‌آل شناخته شد.

جدول زمانی تاریخچه هیالورونیک اسید در پزشکی زیبایی

• 1987:
  شرکت Q-Med توسط Bengt Ågerup تأسیس شد تا تحقیقات انجام‌شده حول هیالورونیک اسید را تجاری‌سازی کند.
• 1996:
  Restylane® مجوز بازاریابی در اروپا را برای استفاده به‌عنوان فیلر چین‌وچروک‌ها و افزایش حجم لب‌ها دریافت کرد.
• 2003:
  • Restylane® در ایالات‌متحده تأیید شد.
  • گروه Corneal فیلر Juvederm® را در اروپا و کانادا معرفی کرد.
• 2006:
  • Q-Med Restylane Lipp™ را به‌عنوان محصولی جدید برای درمان افزایش حجم لب‌ها معرفی کرد.
  • اولین محصول برای افزایش حجم بدن به نام Macrolane™ در اروپا تأیید شد.
• 2007:
  Restylane Perlane™ برای فروش در ایالات‌متحده تأیید شد.
• 2008:
  محصولات Restylane Vital™ و Restylane Vital™ Light توسط Q-Med در اروپا راه‌اندازی شدند.
• 2009:
  Restylane اولین محصول هیالورونیک اسید غیرحیوانی قابل تزریق در بازار چین شد.
• 2010:
  FDA محصولات Restylane و Restylane Perlane را با اضافه شدن لیدوکائین در ایالات‌متحده تأیید کرد.
• 2011:
  • Belotero Balance توسط FDA برای درمان چین‌وچروک‌های صورت تأیید شد.
  • شرکت Q-Med توسط Galderma خریداری شد.
• 2012:
  شرکت Merz Aesthetics محصولات هیالورونیک اسید قابل تزریق Glytone را از گروه Pierre Fabre خریداری کرد.

ماکروفیلر ها

استفاده از فیلرهای مایع برای مدل‌سازی بدن از سال 1899 آغاز شد. با وجود پیشرفت‌ها، مشکلاتی مانند واکنش‌های التهابی و جابه‌جایی مواد دائمی مانند سیلیکون و پارافین دیده شد. در سال 2009، Macrolane به‌عنوان اولین ژل هیالورونیک اسید غیرحیوانی برای مدل‌سازی بدن معرفی شد که به دلیل ویسکوزیته بالا برای افزایش حجم بدن، به‌ویژه سینه، طراحی شده بود.

Hyacorp نیز در سال 2010 برای فرم‌دهی بدن (غیر از سینه‌ها) عرضه شد و به دلیل فناوری thixotropic، ویسکوزیته آن در حین تزریق کاهش می‌یافت. با این حال، Macrolane هرگز تأییدیه FDA را برای افزایش حجم سینه دریافت نکرد و مشکلاتی مانند هزینه بالا، جذب ۳۰–۶۰٪ حجم در ۱۲ ماه، چالش‌های رادیولوژیکی و عوارض جزئی گزارش شد.

در سال 2012، شرکت Q-Med استفاده از Macrolane برای سینه‌ها را به دلیل تأثیر بر تشخیص ماموگرافی متوقف کرد. با وجود این، این محصول ایمنی مناسبی داشت و همچنان برای فرم‌دهی بدن به‌کار می‌رفت، به‌شرطی که بیماران رادیولوژیست‌ها را از تزریق مطلع می‌کردند.

فیلر های کلسیم هیدروکسی آپاتیت

فیلر Radiesse که ابتدا در ایالات متحده در سال 2000 تحت نام Radiance FN معرفی شد، در ژوئن 2004 با نام Radiesse در اروپا عرضه شد. این فیلر توسط شرکت‌های Bristol-Myers Squibb و BioForm Medical (که اکنون تحت مالکیت Merz Aesthetics قرار دارد) توسعه یافته است.

ترکیب و ساختار:
Radiesse یک ماده پرکننده قابل تزریق است که از میکروسفرهای کلسیم هیدروکسی آپاتیت مصنوعی (۳۰٪) که در ژل حامل آبی (۷۰٪) معلق هستند، تشکیل شده است. این میکروسفرها (به اندازه ۲۵–۴۵ میکرومتر) صاف و از نظر شیمیایی مشابه بخش معدنی استخوان و دندان انسان هستند. این ماده به‌طور کامل بیولوژیکی، نیمه‌جامد و تجزیه‌پذیر بوده و برای استفاده در لایه‌های عمیق و زیرپوستی طراحی شده است.

عملکرد و مزایا:

1. بازسازی و تقویت ساختارهای طبیعی پوست با تحریک تولید کلاژن.
2. کاهش ریسک واکنش‌های ایمنی به دلیل شباهت کلسیم هیدروکسی آپاتیت با مواد معدنی بدن.
3. ماندگاری نتایج تا یک سال یا بیشتر، که آن را از فیلرهای هیالورونیک اسید متمایز می‌کند.
4. مناسب برای پر کردن چین و چروک‌های عمیق، خطوط صورت، حجم‌دهی گونه‌ها، فک و نواحی دیگر بدن.

ساختار شیمیایی و ایمنی:
Radiesse شامل میکروسفرهای کلسیم هیدروکسی آپاتیت است که در یک ژل شامل آب، گلیسرین و مقدار کمی سدیم کارباکسی‌متیل سلولز معلق هستند. این ماده فاقد اجزای حیوانی یا انسانی است و ژل حامل آن به تدریج جذب شده و با رشد بافت نرم جایگزین می‌شود.
مطالعات ایمنی نشان داده‌اند که این ماده زیست‌سازگار، غیر سمی، غیر تحریک‌کننده و غیر آنتی‌ژنی است و نیازی به انجام آزمایش حساسیت پیش از تزریق ندارد.

کاربردهای بالینی:

1. در ایالات متحده برای اصلاح چین و چروک‌های صورت و بازیابی حجم از دست‌رفته در بیماران مبتلا به HIV (لیپواتروفی).
2. در اروپا برای جراحی پلاستیک و بازسازی، از جمله بزرگ کردن بافت نرم.

عملکرد در بافت:

• در ابتدا ژل حامل اصلاح فوری ایجاد می‌کند.
• در ادامه، کلسیم هیدروکسی آپاتیت با تحریک فیبروبلاست‌ها باعث تولید کلاژن جدید می‌شود.
• ذرات کلسیم به مرور به یون‌های کلسیم و فسفات تجزیه شده و از بدن دفع می‌شوند.

مطالعات ماندگاری:
مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که فیبرهای کلاژن تا ۷۸ هفته پس از تزریق در اطراف میکروسفرها ادغام می‌شوند. همچنین، نتایج در بیشتر بیماران به‌طور متوسط برای یک سال یا بیشتر دوام دارد.

تکنیک تزریق:

• این فیلر با ویسکوزیته پایین با سوزن کوچک (۲۷ گیج) تزریق می‌شود.
• بی‌حسی موضعی، بلوک عصبی یا ترکیبی از این‌ها برای راحتی بیمار استفاده می‌شود.
• عمق تزریق معمولاً در لایه زیر درم یا روی پریوستئوم (در صورت نیاز به تقویت ساختار استخوانی) انجام می‌شود.

روش‌های تزریق:

1. تکنیک خطی برگشتی.
2. تکنیک دوختن، فَن یا شبکه‌ای.
3. ماساژ بعد از تزریق برای دستیابی به نتیجه مطلوب.

مزیت مصرف کمتر:

• حجم کمتری از Radiesse نسبت به فیلرهای هیالورونیک اسید یا کلاژن برای اصلاح کامل مورد نیاز است.
• مطالعات نشان داده‌اند که Radiesse به‌طور متوسط ۳۰٪ ماده کمتری نسبت به هیالورونیک اسید برای اصلاح چین‌های نازولبیال نیاز دارد.

اکنون با تاریخچه جذب فیلر اشنا شدید . برای مشاهده مطالب جدید به سایت برمودا کلینیک مراجعه کنید.

برای مشاهده بهترین کلینیک های زیبایی هم کلیک کنید.